به نقل از «خبرآنلاین»

رقابت در فضا داغ شد/ قدرت چین در فضا بیشتر است یا آمریکا؟

تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۴۲۴۰

ایالات متحده قصد دارد تا پایان سال ۲۰۲۵ فضانوردان را به عنوان بخشی از ماموریت آرتمیس با کمک شرکت‌های فضایی بخش خصوصی مانند اسپیس‌ایکس و بلو اوریجین به سطح ماه بازگرداند.

معاون مدیر آژانس فضایی چین در یک کنفرانس خبری اهداف مشابه این کشور را تایید کرد اما تاریخ خاصی را اعلام نکرد.

این آژانس همچنین سه فضانورد را معرفی کرد که صبح سه‌شنبه به ایستگاه فضایی چین عزیمت کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنها جایگزین فضانوردانی هستند که شش ماه را در ایستگاه فضایی گذرانده‌اند.

لین ژی کیانگ(Lin Xiqiang) معاون مدیر آژانس فضایی سرنشین‌دار چین در جلسه توجیهی به خبرنگاران گفت: چین ابتدا در حال آماده شدن برای اقامتی کوتاه مدت در سطح ماه و اکتشاف مشترک آن توسط انسان و ربات است.

وی گفت: ما یک ایستگاه فضایی نزدیک به زمین و یک سیستم حمل و نقل برای انسان‌ها داریم که با فرآیندی برای انتخاب، آموزش و پشتیبانی از فضانوردان جدید تکمیل شده است. برنامه‌ی زمانی انجام دو ماموریت انسانی در سال برای رسیدن ما به اهدافمان کافی است.

گفته می‌شود که ایستگاه فضایی تیانگونگ در ماه نوامبر با اضافه شدن ماژول سوم تکمیل شده است.

لین گفت، ماژول چهارم در یک زمان مناسب برای پیشبرد پشتیبانی از آزمایش‌های علمی و فراهم کردن شرایط کار و زندگی بهتر برای خدمه پرتاب خواهد شد.

سه فضانوردی که در فضاپیمای شنژو ۱۶ به فضا پرتاب شدند با سه فضانوردی که طی شش ماه اخیر در ایستگاه فضایی چین زندگی کرده‌اند و آزمایش‌ها و مونتاژ تجهیزات داخل و خارج ایستگاه را انجام داده‌اند، همپوشانی دارند.

در میان این فضانوردان جدید یک غیرنظامی برای اولین بار حضور دارد. پیش از این تمامی سرنشینان عضو ارتش آزادی‌بخش خلق بوده‌اند.

گوی هایچائو(Gui Haichao)، استاد موسسه‌ی تحقیقاتی هوافضای پکن، به جینگ هایپنگ(Jing Haipeng) فرمانده این ماموریت و ژو یانگژو(Zhu Yangzhu) مهندس فضاپیما به عنوان کارشناس محموله پیوسته است.

جینگ در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفت که این ماموریت مرحله جدیدی از کاربرد و توسعه در برنامه فضایی چین را رقم خواهد زد.

جینگ که سه پرواز فضایی پیش از این انجام داده است، گفته است: ما کاملا معتقدیم که بهار علم فضایی چین فرا رسیده است و عزم، اعتماد به نفس و توانایی لازم برای تکمیل قاطعانه این ماموریت را داریم.

اولین ماموریت فضایی سرنشین‌دار چین در سال ۲۰۰۳ این کشور را به سومین کشوری پس از اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده تبدیل کرد که یک انسان را به فضا فرستاد.

چین پس از اینکه از حضور در ایستگاه فضایی بین‌المللی محروم شد، ایستگاه فضایی خود را ساخت.

عدم حضور چین در این ایستگاه عمدتا به دلیل مخالفت ایالات متحده در مورد روابط نزدیک برنامه‌های فضایی چین با ارتش آزادی‌بخش خلق بود.

فضا به طور فزاینده‌ای به عنوان یک عرصه‌ی جدید رقابت بین چین و ایالات متحده، دو اقتصاد بزرگ جهان و دو رقیب دیپلماتیک و نظامی تبدیل شده است.

فضانوردانی که ناسا تا پایان سال ۲۰۲۵ به ماه می‌فرستد، قطب جنوبی این قمر را در نظر دارند، جایی که گمان می‌رود دهانه‌های درون سایه دائمی و مملو از آب یخ زده وجود داشته باشد.

طرح‌هایی که برای ساخت پایگاه‌های دائمی در ماه نیز توسط هر دو کشور در نظر گرفته شده است نیز سوالاتی در مورد حقوق و منافع در سطح ماه ایجاد می‌کند. قوانین ایالات متحده به شدت همکاری بین برنامه‌های فضایی دو کشور را محدود می‌کند و این در حالی است که چین می‌گوید از همکاری‌های خارجی استقبال می‌کند. این همکاری‌ها تاکنون به تحقیقات علمی محدود شده است.

لی ینگلیانگ(Li Yingliang) مدیر فناوری آژانس پروازهای فضایی سرنشین‌دار چین، بعدازظهر روز دوشنبه گفت که چین امیدوار به همکاری بین‌المللی بیشتر از جمله با ایالات متحده است.

لی گفت: موضع ثابت کشور ما این است که تا زمانی که هدف استفاده از فضا برای مقاصد صلح آمیز باشد، مایل به همکاری و ارتباط با هر کشور یا سازمان هوافضایی هستیم.

او افزود: شخصا ابراز تاسف می‌کنم که کنگره‌ی ایالات متحده پیشنهادهای مرتبطی مبنی بر ممنوعیت همکاری در زمینه هوافضا بین ایالات متحده و چین دارد.

ایالات متحده و چین علاوه بر برنامه‌های خود به ماه، مریخ نوردهایی را نیز بر روی مریخ فرود آورده‌اند و پکن نیز قصد دارد از ایالات متحده در فرود یک فضاپیما بر روی یک سیارک پیروی کند.

سایر کشورها و سازمان‌ها از هند و امارات متحده عربی گرفته تا اتحادیه اروپا نیز در حال برنامه‌ریزی برای انجام ماموریت به ماه هستند.

ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ شش ماموریت سرنشین‌دار به ماه فرستاد که سه مورد از آنها شامل استفاده از یک ماه‌نورد قابل رانندگی بود که چین می‌گوید اکنون با مناقصه‌هایی در بخش خصوصی در حال توسعه آن است.

در حالی که آمریکا در حال حاضر تعداد بیشتری از پایگاه‌های فضایی را اداره می‌کند و شبکه بسیار گسترده‌تری از شرکای بین‌المللی و تجاری نسبت به چین دارد، برنامه چین به شیوه‌ای ثابت و محتاطانه پیش رفته است که نشان‌دهنده افزایش حضور گسترده‌ی این کشور در بخش اقتصادی و نفوذ جهانی از دهه ۱۹۸۰ است.

۵۸۵۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1771987

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: چین ایالات متحده آمریکا فعالیت فضایی فناوری فضایی ایستگاه فضایی ایالات متحده سرنشین دار فضایی چین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۴۲۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمریکا مجددا در خاورمیانه آتش به پا کرده است

استفان والت معتقد است که سیاست حمایتی بی‌قید و شرط بایدن باعث به خطر افتادن خاورمیانه شده است و مقصر خطر فعلی که رژیم صهیونیستی را تهدید می‌کند واشنگتن است نه تهران.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، استفان والت، تحلیلگر آمریکایی برجسته روابط بین‌الملل در یادداشتی برای نشریه فارن پالیسی نوشته است که تصمیم ایران برای انتقام از حمله اسرائیل به کنسولگری این کشور در سوریه با حملات پهپادی و موشکی نشان می‌دهد که دولت بایدن تا چه اندازه بد با خاورمیانه رفتار کرده است.

والت سیاست بایدن برای حمایت از رژیم صهیونیستی در جنگ آن علیه مردم غزه را ناموفق می‌داند زیرا اهداف آن با عملکرد آن از ابتدا متناقض بود. دولت بایدن با ارائه حمایت بی‌قید و شرط به رژیم اسرائیل توانایی تشویق آن برای خویشتن‌داری را از دست داد و این مسئله کمتر کسی را شگفت‌زده خواهد کرد. تاکنون حداقل ۳۳ هزار فلسطینی (بیش از ۱۲ هزار کودک) کشته شده‌اند و سامانتا پاورز، مدیر نهاد امدادرسانی آمریکا به وقوع قحطی در غزه اعتراف کرده است. انصارالله یمن به هدف گرفتن کشتی‌های مرتبط با رژیم صهیونیستی ادامه می‌دهد، درگیری شدت پایین میان حزب الله لبنان و رژیم صهیونیستی ادامه دارد، و موج‌های خشونت توسط شهرک‌نشینان در کرانه باختری اشغالی افزایش یافته است. الان هم با حمله تلافی‌جویانه ایران برای هدف قرار گرفتن کنسولگری آن در ۱ آوریل، احتمال افزایش گستره جنگ بالاتر است.

فارن پالیسی همچنین تصریح کرده است که حمایت عمومی ایران از حماس بر اساس حقوق بین‌الملل مشروع است: «طبق کنوانسیون ژنو، جمعیتی که تحت «اشغال متخاصم» زندگی می‌کنند حق مقاومت در برابر نیروی اشغالگر را دارند. با توجه به اینکه اسرائیل کرانه باختری را کنترل کرده است. و اورشلیم شرقی از سال ۱۹۶۷، این سرزمین‌ها را با بیش از ۷۰۰ هزار شهرک‌نشین غیرقانونی مستعمره کردند و هزاران فلسطینی را در این روند کشتند، شکی نیست که این یک «اشغال متخاصم» است.

والت اما معتقد است که اقدامات مقاومت علیه اشغالگر همچنان تابع قوانین جنگ است و حماس و سایر گروه‌های مقاومت فلسطینی هنگام حمله به غیرنظامیان اسرائیلی آنها را نقض می‌کنند. اما مقاومت در برابر اشغالگری مشروع است و کمک به مردم تحت محاصره در انجام این کار لزوماً اشتباه نیست.

والت پاسخ ایران به بمباران کنسولگری خود توسط رژیم صهیونیستی را منطقی می‌داند: «تصمیم ایران برای انتقام پس از بمباران کنسولگری توسط اسرائیل و کشته شدن دو سردار ایرانی را نمی‌توان به عنوان اقدام تهاجمی در نظر گرفت، به ویژه با توجه به اینکه تهران بارها اعلام کرده است که هیچ انگیزه‌ای برای جنگ گسترده‌تر ندارد. در واقع، حمله تلافی‌جویانه آن به گونه‌ای انجام شد که به اسرائیل هشدار داد و به نظر می‌رسد که تهران نمی‌خواهد تنش‌ها را تشدید کند بلکه صرفاً تلاش دارد بازدارندگی خود را بازیابی کند.»

نویسنده این یادداشت همچنین معتقد است که مسئولیت شرایط فعلی بیشتر بر عهده واشنگتن است تا تهران. چگونه؟ «فراموش نکنیم که ایالات متحده چندین دهه است که خاورمیانه را با تسلیحات پر کرده است. این کشور سالانه میلیاردها دلار تجهیزات نظامی پیشرفته را به اسرائیل ارائه می‌کند، علاوه بر آن مکرراً تضمین می‌کند که حمایت آمریکا بدون قید و شرط است.»

والت در ادامه تصریح کرده است که «کشورهای دارای قدرت کنترل نشده تمایل دارند از آن سو استفاده کنند، و اسرائیل نیز از این قاعده مستثنی نیست. زیرا اسرائیل بسیار قوی‌تر از فلسطین است - و همچنین از ایران نیز توانمندتر است - می‌تواند بدون تنبیه و محکومیت علیه آنها عمل کند. هه‌ها حمایت سخاوتمندانه و بی‌قید و شرط ایالات متحده به اسرائیل این امکان را داده است که هر کاری می‌خواهد انجام دهد، که در طول زمان به افراطی شدن سیاست‌ها و همچنین رفتارش در قبال فلسطینی‌ها کمک کرده است.»

فارن پالیسی خاطرنشان می‌کند که شرایطی ایجاد شده است که به موجب آن تنها مقاومت مسلحانه مؤثر بر اسرائیل تأثیر می‌گذارد: «فقط در موارد نادری که فلسطینی‌ها توانستند مقاومت مؤثری را بسیج کنند - همانطور که در انتفاضه اول (۱۹۹۳-۱۹۸۷) انجام دادند- رهبران رژیم اسرائیل مانند نخست وزیر سابق اسحاق رابین مجبور به اذعان به نیاز به سازش و تلاش برای ایجاد صلح شدند. متأسفانه، زیرا اسرائیل بسیار قوی، فلسطینیان بسیار ضعیف، میانجی‌های یک‌طرفه ایالات متحده به نفع اسرائیل بودند. هیچیک از جانشینان رابین حاضر نبودند به فلسطینی‌ها معامله‌ای را پیشنهاد دهند که بپذیرند.»

استفان والت در پایان نوشته است که یک طنز آیرونیک در شرایط فعلی وجود دارد زیرا «افراد و سازمان‌هایی در ایالات متحده که در محافظت از اسرائیل در برابر انتقاد و تحت فشار قرار دادن دولت‌های آمریکا یکی پس از دیگری برای حمایت از اسرائیل، صرف نظر از آنچه که انجام می‌دهد، در واقع خسارات عظیمی به آن وارد کردند.»

والت وضعیت کنونی را این گونه توصیف می‌کند که ۱) راه حل دو دولتی شکست خورده است، ۲) اسرائیل به یک کشور یاغی تبدیل شده است، ۳) حمایت از رژیم صهیونیستی در میان جوانان آمریکایی - از جمله بسیاری از یهودیان - شدیداً کاهش یافته است. و ۴) ایران به داشتن سلاح هسته‌ای نزدیک است و تلاش‌های ایالات متحده برای منزوی کردنش را خنثی کرده است.

کد خبر 745109